آدم ها می آینــــــد، زنـــــــدگی میکنند، میمیــــــرند و میـــــروند!
اما فاجعــــه زندگی تـــو آن هنگـــــام آغــــاز میشود که آدمی میـــــرود...
امــــا نمیمــــــیرد!!
میمـــــاند، نبـــــودنش در بـــــودن تـــــو چنان تـــــه نشین میشود ...
که تــــــو میمیـــــری!
در حالیـــــکه زنـــــــده ای
رسم آدمهاست ..